Yen Ora diubengke bisa Edan

Pundhen kang ana ing desa Tambakboyo Kecamatan Tawangsari Kabupaten Sukoharjo iki pancen kapetung beda yen dibandhingake klawan punden-punden salumrahe. Yen ing padatane punden ngono nduweni wujud kuburan kuno utawa wit-wit gedhe kang dikeramatake nanging ora yen nyebut punden sing siji iki. Punden kang dumunung ana cedhake kantor desa tambakboyo iki malah nduweni wujud kaya dene umpak kaya kang kerep ditemokake ing bangunan-bangunan kuno.

Miturut critane Setyo Wiyono bekas carik kang nate mrentah ana desa kasebut biyene punden utawa umpak kasebut ora ana papan kono (sacedhahe bale desa) nanging biyene punden utawa umpak kasebut ana ing sacedhake bengawan Solo sing mili ora adoh saka bale desa. Jalaran biyene punden kasebut kerep ngganggu para warga kang lagi nggunakake banyu kang mili saka bengawan solo banjur dening para sesepuh pundhen kasebut dipindhah menyang sacedhake bale desa.

Saka crita sing ditampa Setyo Wiyono saka leluhure punden kasebut sejatine asale dudu saka desa Tambakboyo ananging asale punden kasebut saka Demak. Isih miturut critane para sesepuh sejatine pundhen utawa upak kasebut biyene bakal digunakake kanggo wadhahe salah sawijining saka guru ing masjid Demak. Jalaran cacahe umpak wis jangkep banjur umpak iki dibuwang menyang bengawan Solo lan sabanjure keli nganti tekan desa tambakboyo.

Nalika dipindah saka pinggiran bengawan solo menyang papane saiki yaiku ana ing sacedhake kantor bale desa Tambakboyo ana kedadeyan kang ora tinemu nalar. Wektu iku ana atusan pawongan saka desa Tambakboyo sing kerja bakti kanggo mindhah umpak kasebut. Nanging senajan tenagane wong cacah atusan iku babar pisan ora bisa ngangkat umpak kasebut saka papane.

Amarga ngrasa ana sing ora lumrah banjur sawijining sesepuh desa kono sing nduweni kaluwihan ing babagan ilmu spirtual banjur ngeningake cipta. Sawise ngeningake cipta sesepuh kasebut oleh wangsit yen kepingin mindhah umpak kasebut kudu nindakake telung perkara. Telung perkara kang ditampa dening sesepuh kasebut yaiku anggone mindhah kudu dina Jemuah Kliwon, nalika dipindhah kudu kanthi ana iringan gamelan, lan sing pungkasan yaiku sadurunge mindhah kudu nggelar tayuban kang sing joged kudu isih prawan lan ayu.

Sawise wangsit kasebut ditindakake wekasane umpak iku kasil dipindhahake lan anggone mindhahake umpak kuwi mung mbutuhake tenagane wong papat. Sawise umpak iku dipindhah banjur tuwuh kapercayan anyar kang ana ing masyarakat desa Tambakboyo. Kapercayan kasebut yaiku mesthi nganakake bersih desa saben dina jemuah kliwon kang manggon ing antarane wulan agustus lan sepetember.

Upama wae adicara bersih desa iku lali ora ditindakake masyarakat kono percaya bakal nampa kedadeyan kang ora dikepinginake. Saben-saben nindakake bersih desa kasebut ora lali desa tambakboyo mesthi nggelar tayub sing penarine utawa tedheke isih prawan. Iki ngono ditindakake kaya dene wangsit kang ditampa dening sesepuh biyen nalika mindah umpak kasebut. Upama tledheke sing njoged wektu adicara bersih desa iku ora prawan mesthi bakal udan senajan iku mangsa ketiga.

Sing nganti seprene uga isih diuri-uri dening warga desa Tambakboyo yaiku saben-saben ana wargane kang dadi manten. Manten anyar kasebut bakal diubengake umpak kasebut kanthi pangajab anggene bebojoan bakal langgeng lan sing paling wigati yaiku manten kasebut ora bakal nemahi bilahi. Jalaran akeh kedadeyan sing wis dumadi ana saperangan manten anyar sing ora percaya lan ora gelem ngubengi umpak kasebut banjur wekasane manten kasebut dadi edan. Bener orane iku kabeh mung Gusti Allah sing mangerteni.