Ing Sawalike Fenomena Blue Moon

Resty nyawang kembang-kembang mlathi kang lagi nedheng-nedheng mekar kuwi kanthi kebak pangrasa. Dheweke katon marem banget bisa nyawang endahe kembang mlathi kasebut. Nanging sawalike rasa marem iku atine tansah keranta-ranta. Anane dheweke ngrasa keranta-ranta iku jalaran priya kang banget dheweke tresnani wis tega nglarani sarta gawe gelane atine. Resty kaya-kaya ora percaya yen priya kang paling dipercaya bisa njaga sarta ngayomi dheweke malah gawe lara atine. Isih cetha ing pikire weng iku kanthi disekseni gandha arum kembang mlathi kang suci Deny ngucap janji tresna marang Resty yen dheweke saguh ngenteni Resty nganti lulus kuliyah. Nanging, nyatane telung wulan sawise lulus saka pawiyatan iki Deny wis nggandheng wanita liya. Kang nambah rasa lara ing atine Resty wanita kang digandheng Deny iku adhi angkatane. Luh wening terus mili saka mripate Resty saben-saben nyawang kembang mlathi kuwi. Amarga ing antarane kembang-kembang mlathi iku nate kaukir janji prasetya antarane dheweke klawan Deny.

Kegawa rasa lara ing njero atine nganti Resty ora keprungu yen HP-ne wis  bola-bali muni. Wektu HP-ne muni kang pungkasan dheweke nyaut HP kang digletakake ing pinggire dheweke lungguh. Nalika dibukak wis ana sepuluh es-em-es saka Widya kanca nunggal koste. Lan sepuluh es-em-es iku kabeh isine padha. Es-em-es kang dikirim dening Widya kanca rakete mau isine kabeh nakokake ana ngendi dheweke saiki. Apese nalika arep mbalesi es-em-es’e Widya mau ora bisa jalaran dheweke kelalen ora ngisi pulsa ing kiose Pak Tukit kang manggon ing ngarep kost’e.  Amarga dheweke ora bisa mbalesi kanca rakete hp banjur digletakake maneh ing papan sadurunge. Ing njero batin Resty takon marang awake dhewe.

“Apa pepisahan telung wulan nalika PPL iku tansah njalari Ms Deny minangka priya kinasihe iku lali marang aku? Utawa wektu telung wulan iku wis kasil gawe lunture rasa tresnane marang aku?” pitakon-pitakon iku bola-bali ditakokake marang awake dhewe senajan tanpa mangerteni kepriye wangsulane. Resty banjur nggraita marang awake dhewe. Dheweke mbenerake ujare kandha yen priya ngono pancen gampang nglalekake samubarang kayata ing babagan tresna. Priya gampang banget nuwuhake tresna lan gampang nyidrani sucine katresnan iku dhewe. Dene wanita senajan angel nuwuhake rasa tresna nanging yen wis kadhung tresna marang sawijining pawongan angel banget ngilangake rasa tresnane. Lan tresna iku pancen ora nywang bandha lan rupa, mung ati pawitane. Nalika Resty kegawa ing lamunane dumadakan hp-ne muni lan nalika disawang pranyata iku telpon saka Widya mula telpon saka kanca rakete iku enggal diangkat.

“Halo, Res saiki awakmu ana ngendi?” pitakone Widya.

“Aku ana ngarep gerbang Wid. Ana apa? Wangsulane Resty kanthi swara pedhot-pedhot.

“Hlo, awakmu kena apa Res kok sawara pedhot-pedhot kaya wong kang mentas nangis?”

“Ora, kok Wid iki mung kepedesen kok.”

“Kok dengaren awakmu gelem dolan ana gerbang lagi galau ya?” panggodhane Widya

“Ora, kok Wid iki mung pengin nentremake pikir”.

“Awakmu karo Mas Deny ye? Nek awakmu karo mas Deny aku tak ora sida mrono, tiwas aku mung dadi obat nyamuk wae hehehe”.

“Ora kok Wid, aku ijenan iki. Mreneya aku lagi butuh kanca gawe curhat”.

“Oke, saiki awakmu ana ngarep gerbang sing sisih ndi? Tunggunen aku, aku arep ngomong karo awakmu Res ana babagan kang wigati banget.

“Babagan apa hlo wid?”

“mengko wae tak omongi ora penak yen dakomongake lewat telpon. O, ia awakmu nang sisih ndi?”

“Aku ana gerbang ngarep Wid, cedhake bakul bakso sing lor dhewe.”

“Iya Res. Iki aku budhal.”

Ora watara suwe Widya wis teka ing ngarep gerbang. Sadurunge dheweke bingung nggoleki ana ngendi resty. Nanging sawise weruh bocah kanthi nganggo jaket werna abang lan rambut dikuncrit sangisore bau, dheweke yakin yen iku Resty. Niyate mau arep ngageti Resty nanging sawise cedhak saka panggone Resty lungguhan dheweke weruh mripate kancane iku kaca-kaca. Dheweke banjur nduwe panduga yen kancane mau lagi nandang kasusahan kang banget.

“Hayo, ana apa kok katone awakmu mentas nangis maneh?” pitakone Widya sinambi lungguh lan ngrangkul kancane kuwi.

“Ora kok. Aku ora nangis kok iki lo aku mentas kecipratan sambel mripatku” wangsulane Resty sajak ora blaka ngenani perkara kang lagi diadhepi.

“Alah Res..Res, awake dhewe iki lho wis ngancik enem semester kekancan, kuliyah sagedhung lan ngekos wae uga saomah. Aku wis apal karo kabeh karo patrapmu. Mula menawa lagi ana masalah blaka wae karo aku. Menawa  aku bisa  ngrewangi ruweting masalahmu kuwi. Apa awakmu ora eling kandhane Bu Dangu kae. Sing jarene wong sing lagi ana masalah lan mung nyidhem masalahe kuwi bisa nuwuhake kukul. Apa awakmu pengin praupanmu sing ayu kuwi malih metu kukule. Hiiiiiiii.......nek aku sih wegah. Hahahaha.”

“Iya Wid, jan-jane ngono aku lagi ana masalah nanging arep curhat menyang awakmu kok nanging aku rumangsa sungkan marang awakmu kok saben-saben ana masalah aku mesthi curhat menyang awakmu sing tembe mburine bakal ngreptake awakmu Wid.”

“Alah, Res...Res awake dhewe iki rak wis suwe kenal tur awakmu ki wis dak anggep luwih saka sedulurku dhewe. Upama awakmu ngrasa bungah aku uga bakal ngrasa bungah, suwalike yen awakmu ngrasa susah aku uga malah susah jalaran aku ngrasa aku nduwe luput marang kancaku awit sipatku utawa tumindakku kang ora mranani ing pangrasamu. Mula yen awakmu lagi ngadhepi masalah kang abot becike enggal critaa menyang aku mbok menawa aku bisa ngrewangi ngudhari masalahmu kuwi.”

Sawise diajangi kancane kaya mangkono banjur Resty nyuntak sekabehane masalah kang diadhepi marang mitrane kuwi. Widya kang ngerti ana ngendi punjere prakara kang diadhep dening kancane kuwi mung manthuk-manthuk lan nyoba nlesih kepriye carane amrih dheweke bisa aweh pambiyantu saengga kancane kuwi bisa uwal saka prakara kang lagi diadhepi. Mulane mau dheweke nggoleki Resty jalaran dheweke kepingin menehi weruh marang Resty yen saiki Deny wis nduwe sesambungan kanthi raket marang sawijining mahasiswa adhik angkatane. Kanggo nentremake atine kancane mau Widya banjur kandha marang Resty.

“Wis ta Res awakmu aja menggalih sing werna-werna dhisik, durung mesthi yen Mas Deny tumindak kaya ngono kuwi? Sebab aku karo awakmu rak ya wis ngerti padha ngerti yen mas Deny ngono priya kang ora thukmis.”

“Kudu ana bukti apa maneh ta Wid? Apa iku kabeh durung menehi gambaran sing nyata yen Mas Deny wis cidra marang janjine kang diucapke rikala semana ing ngarep gerbang iki.”

“Ngene lo Res, awakmu lan aku rak ya padha durung ngerti sapa sejatine bocah wadon kuwi. Senajan dheweke iku adhik angkatane kene nanging awake dhewe rak ya durung ngerti sapa sejatine dheweke. Mula sesuk aku nyoba takon marang adhik-adhik angkatan liyane ngenani sapa sejatine bocah iku. Sapa ngerti bocah iku mung pengin njaluk weruh marang Mas Deny ngenani babagan tugas. Awakmu ngerti dhewe mas Deny ngono klebu Mahasiswa sing pinter dadi ora mokal yen dheweke tansah dadi jujugan adhi-adhi ankatane.”

“Alah, aku wis ora percaya maneh yen mung njaluk warah tugas wong mesra jarene bocah-bocah mesra banget kok.”

“Dadi awakmu durung mesthekne dhewe ta? Awakmu ki aja percaya karo kandhane bocah-bocah durung mesthi yen apa sing dikandhake iku bener. Ngene wae sesuk dakpesthekake dhewe nek wis dakmangerteni ana apa sejatine antarane Mas Deny karo bocah wadon kuwi awakmu lagi oleh njupuk dudutan, apa sesambunganmu karo Mas Deny iki bakal kok terusake apa kok buyarne iku urusanmu. Bakune awakmu kudu ngerti ana apa sejatine antarane Mas Deny karo kenya kuwi.”

Sawise kancane ngomong kaya mangkono Resty mung meneng wae, lan dhewke mbuwang panyawange menyang imbang langit sisih kulon. Senajan wektu iku srengenge wis angslub ing garbane pertiwi nanging semburat cahyane kang ngripta laire candhikayu isih bisa kadulu. Bareng angslube srengenge lampu-lampu kutha Surabaya wiwit sumunar nambah endahing wengi. Mangerteni wektu wis mlebu ing wanci surub Widya ngajak Resty bali menyang kost-kostane ing gang V Lidah Wetan. Resty kang diajak ora bisa suwala amarga dheweke uga pengin enggal mulih menyang koste jalaran kepingin ngrampungake tugas Apresiasi Sastra Jawa Modern kang diwenehake dening BU Dewi esuk mau.

Dina candhake ing kampus isih rada sepi jalaran kanca-kanca saangakatane Resty lan Widya saperangan isih ana ing panggon PPL. Bu Dewi dhewe dina iki ora bisa rawuh jalaran Bu Dewi ngetreni sarasehan ana ing universitas. Kalodhangan kuwi digunakake dening Widya kanggo mangerteni ana apa antarane Deny klawan kenya kang ujare kandha wis dadi pacar anyare kasebut. Kebeneran wektu iku Deny kang minangka asisten dhosen mata kuliyah sastra bandingan isih ngoreksi garapane bocah-bocah. Mula Widya banjur natagake ati sarta lungguh ing sacedhake Deny lan takon marang Deny ngenani kepriye sesambungane klawan Resty ing dina iki. weruh tekane Widya ana rasa marem ing atin Deny jalaran mungguhe Deny lumantar Widya iki bakal bisa nglurusake masalah antarane dheweke lan Resty. Kanggone Deny siji-sijine dalan kanggo ngraketake maneh sesambungane  klawan kenya kinasihe iku mung bisa saka anane cawe-cawe saka Widya.

Sawise Widya lungguh ing sacedhake banjur Deny ngomong marang Widya sing intine njaluk tulung anane cawe-cawe Widya amrih sesambungane klawan Resty ora kepedhot ing tengah dalan.

“Dhik Wid aku oleh njaluk tulung menyang awakmu apa ora?” kandhane Deny.
“Njaluk tulung ing babagan apa lho mas?” Widya ganti takon  

“Ngene hlo Wid, aku njaluk tulung menyang awakmu menehi ngerti yen antarane aku lan Anita ngono babar pisa ora ana apa-apa dheweke iku ngono sejatine isih dulur karo aku lan menawa Resty ngerti aku runtang-runtung bareng klawan Anita nalika semana iku ngono disebabkake wektu iku aku dikongkon mbaturi Anita pindah kost-kostan. Lan upama awakmu iki mengko awakmu ora bisa ngyakinake Resty marang apa sing dakakndhakake mau aku njaluk tulung mengko bengi jaken Resty metu menyang gapura ngarep mengko aku dak ngomong dhewe!”

“Iya mas, becike ya ngono sampeyan ngomong dhewe menyang Resty ngenani kahann kang sabenere. Mengko menawa sing kadha aku Resty durung mesthi dheweke percaya menyang aku. Lan apa sing dakkandhakake mung sawates tembung kang nganyuwara.” Mengkono kandhane Widya marang Deny, ing atine Widya rumangsa seneng jalaran dheweke ora perlu takon angel-angel ngenani sapa wanita kuwi marang Deny.

Sore kuwi bubar andhok ing warunge pak darma Widya ngajak Resty lungguhan ing gerbang kampus. Wiwitne Resty nolak nanging sawise dijelasake dening Widya yen wengi iki ana fenomena blue moon pungkasane Resty gelem. Tanpa dimangerteni dening Resty dumadakan saka mburi ana Deny sing metu saka rerungkutan kang ana ing mburine Resty. Pancen wis wiwit mau Deny singidan ana ing papan kono. Meruhi tekane Deny kang ora dinana-nyana iku Resty enggal mlayu nanging durung sempet dheweke mlayu tangane wis kasil dicandhet dening Deny. Amarga kalah tenaga pungkasane Resty mung bisa pasrah. Sawise kuwi mripat loro padha pandeng-pandengan. Sawise kuwi Deny banjur ngomong marang Resty.

“Dhik, mesthine sampeyan ngrasa cuwa marang aku nalika sampeyan keprungu kabar kuwi. Aku uga njaluk ngapura marang sampeyan yen aku ora blaka menyang sampeyan sapa sejatine kenya sing dikabarake lagi cedhak karo aku. Sampeyan kudu ngerti kenya kuwi isih sedulur karo aku prenahe isih ponakanku. Pancen aku sing cupet nalarku lan ora gelem menehi ngerti marang sampeyan. Kaya dhek nalika sampeyan ngayahi PPL ing Kediri kae aku jarang banget es-em-es utawa telpon marang sampeyan iku ngono daktindakake jalaran aku ora pengin ngganggu sampeyan kang lagi ngayahi tugas.”

Keprungu Deny kang ngomong kaya mangkono kuwi Resty isih meneng wae tanpa kumecap apa-apa. Amarga rumangsa Restu durung menehi pangapura marang dheweke banjur deny nerusake anggene ngomong.

“Dhik, ngertenana nganti seprene ora ana siji-sijiya wanita sing bisa ngganti sliramu saka telenging atiku. Sampeyan dhewe mesthine isih eling janji kang dakucapake rikala semana ing ngarep gerbang iki ngucap prasetya marang sliramu. Kembang-kembang mlathi kuwi isih werna putih lan suci semono uga tresnaku marang sampeyan”.

Keprungu kandhane Deny kang pungkasan iku banjur Rsety ambruk ing rangkulane Deny. Mripate katon kaca-kaca lan dheweke ora ngomong apa-apa kajaba, “Mas, apuranen aku sing wis ora percaya karo sampeyan”.

“iya dhik padha-padha” sambunge deny.

Kekarone padha rangkulan kanthi raket banget. Fenomena blue moon sidane wengi iki kedadeyan tenan. Ing langit mbulane katon moblong-moblong. Wengi kang sampurna banget kanggone Deny lan Resty sarta sok sapa wae kang gelem ngeningake cipta ngresepi anugrah kang wis diwenehake dening Gusti. Gandha arum lan sucine mlathi kuwi tansah nggambarake tresna kang ana ing atine titah kaloron kang lagi ketaman asmara.